ھىجران

 

 يۈرىمەن بالىلىق چېغىمدىن باشلاپ،

 چۆللەردە يول يۈرۈپ يۇرتۇمنى تاشلاپ،

 تەڭرىتاغ بويىدا تەلمۈروپ ئاڭا ،

 يۈرىمەن ھەسرەتتىن كۆزۈمنى ياشلاپ.

 

 توپرىغىم كەڭ شۇنچە ھەر كىمگە، بىراق-

 سىغمىغاچ بولدوممەن ئۇنىڭدىن يىراق.

 بارارمەن غۇربەتتىن قۇرتۇلۇپ بىركۈن،

 يامانكەن ھەممىدىن بۇھىجران- پىراق.

 

 بىرلىرى ئېچىلىپ قاھقاھلاپ كۈلەر،

 بىرلىرى ئېچىنىپ ئاھ- ئۇھلاپ ئۆلەر،

 ئەل ۋەتەننىڭ قەدرىنى ئەمما-

 چاپايۇ- مۇشەققەت تارتقانلار بىلەر.

 

 سۈيۈملۈك قەدىردان ئاتام بارمېنىڭ.

 كۆرۈشكە ئۇنى زامانەم تارمېنىڭ.

 كۆزۈمدىن ئۇچىدۇ ھەر سەھەر- ئاخشام،

 بىرتۇققان قېرىنداش ھەم دوست- يارمېنىڭ.

 

 سېغىنىپ كۈتكىنىم كەلمىدى ئەجەپ،

 يۈرىمەن تاقەتسىز ئىچىمنى تىتىپ يەپ،

 گاھ كېلەر ئۈمىت قىزى بىرتاتلىق كۈلۈپ،

 غۇربىتىڭ ۋاقىتلىق، ۋىسالىڭ ياردەپ.

 

 يۈرىمەن ئۆزەمنى ئۆزەم چىڭ تۇتۇپ،

 يۈرىمەن دەردىمنى ئىچىمگە يۇتۇپ،

 ئاتىسىمۇ- خەپ- مېنى بۈگۈنۈم سېتىپ،

 يۈرىمەن ئاللاھتىن ياخشىلىق كۈتۈپ .

 

          08- 06- 1995

         ئالمۇتا – قازاقىستان